manvrouwen die dr ijdele stupiditeit vanuit de (nuffige neus)hoogte vast stellen wilde ik schreiben .. und determined zu bleiben wie sie sind, dumm blind .. beheaded becomes her .. onthoofd staat haar goed .. youtoo .. metoo
Goede preciezis vraagis, Menno ! Na ampel beraad en ingwikkelde berekeningen met de diametrale kwadraat formule van de hyperbool waar 1 g(r ol ) 1 mol is, quantum fluïde scheikundige googol boole algebra statistische berekening, je hebt leugens, je hebt grove leugens en je hebt statistieken kom ik uit op een kans van meer dan 92% dat de relatie na 1 date beëindigd wordt met een bandbreedte van 90-94% en ongeacht het optreden van maître-chef monseigneur Jacques Noir (Sjaak Swart foor friende en friendinne).
DREIGENDE DIEREN
Duiven
Vroeger stond alles vast, dat was wel zo plezierig. Daar had je bijvoorbeeld de duiven op het San Marcoplein in Venetië. Vele foto's zag je daarvan. Je zag er een zwerm duiven op, met als middelpunt een arm, oud vrouwtje dat de duiven voederde uit een puntzak (dat oude vrouwtje was altijd arm en spaarde eten uit haar mond om duivenvoer te kunnen kopen; waarom dit zo moest zijn wordt duidelijk als men zich een rijk, oud vrouwtje voorstelt. Die heeft wel wat anders aan haar hoofd. Behalve armoede werd zo'n vrouwtje ook vaak een milde debiliteit aangewreven. Ook dat is begrijpelijk: iemand bij zijn volle verstand gaat geen duiven staan voeren).
Toch begaven we ons met kloppend hart naar Venetië, voor de kanalen en de gondola's, maar diep in ons hart wilden we de duiven zien die mais uit de hand pikten. We betraden het San Marcoplein, zagen wel tien onder de duiven zittende vrouwtjes, die je tegen vergoeding mocht fotograferen, en verlieten tevreden het ondergescheten plein.
In Nederland waren duiven schuwe vogels, die je af en toe in het bos hoorde koeren. Deze toestand is lelijk veranderd. Ik heb het aan zien komen en de waarschuwende vinger herhaalde malen omhoog gestoken, maar iedere keer dacht men dat het om een grote pils ging. Het is ook eigenlijk begrijpelijk dat niemand erop was voorbereid, zo sluipend is de opmars van de duivenhorden geweest. Toen de migratie eenmaal goed had doorgezet viel zij niet meer te stoppen, er was trouwens niemand die daar aanleiding toe zag. In geheel West-Europa duiven, duiven, duiven. Behalve in Frankrijk, daar eten ze alles wat beweegt of lijkt te bewegen, dus ook duiven. Ik heb trouwens eens een Franse kennis op bezoek gehad die, uit mijn raam kijkend, de eendjes vreedzaam in het water zag dobberen. Hij verslikte zich, liep rood aan, en toen hij weer tot spreken in staat was zei hij: "Die kun je eten ! Wisten jullie dat niet ?"
Voor mij kwam het breekpunt toen ik een half jaar geleden met de fiets over een duif heen reed en tegen het asfalt smakte. Na zes weken kon ik weer enigszins lopen en begon onmiddelijk plannen te smeden. De stadsduiven moesten weer schuw worden gemaakt, maar hoe, dat was de vraag.
Na alles overdacht te hebben kwam ik tot de slotsom dat er binnen de wet maar weinig te doen viel. Het enige dat me overbleef was duiven in het voorbijgaan een schop te geven. Geen harde schop, meer iets tussen een duw met de voet en een schop in. Zonder uitstel begon ik met de uitvoering van mijn plan. Helaas viel mijn eerste schop door het nog ontbreken van het juiste maatgevoel wat hard uit, de duif vloog met een boog door de lucht en bleef met zwoegende borst zitten waar hij was terecht gekomen. Had je de mensen moeten horen ! Dierenbeul was nog de zachtzinnigste term die werd gebezigd en het had een haar gescheeld -ik riep snel dat het een ongelukje was geweest en begon haastig die duif te aaien- of ik had flinke klappen opgelopen. Een wijze les. Voortaan schopte ik de duiven alleen in het donker of als er niemand in de buurt was. Maar dan haalde ik ook flink uit om alle verloren gegane gelegenheden in te halen, niet zelden stoven veren in het rond.
Toch was die eenmansactie onbegonnen werk. Het is me duidelijk geworden dat alleen als iedereen die duiven constant een schop geeft enig resultaat te verwachten is. We moeten dus eendrachtig aan deze taak beginnen en niet wachten tot er doden zijn gevallen. We moeten de handen ineenslaan en voorlopig, waar het de duiven betreft, de heersende dierenliefde even vergeten. Trap ze terug naar de bossen ! Denk aan de toekomst van uw kinderen. Maak de stad weer leefbaar. Let vooral ook op de man of vrouw die voor u loopt, onthoud welke duif die heeft geraakt en kies dan een ander. Zo krijgt iedere duif vroeg of laat zijn educatieve schop. Lach gerust goedmoedig als iemand misschopt en gegrepen om zich heen kijkt. Als iedereen van harte meewerkt zijn we binnen een jaar van die volgevreten monsters af. En een nieuwe generatie zal weer met ontroering naar de duiven op het San Marcoplein kunnen kijken.
ozondag 28 september 2025
Ja, wat er met Salman Rushie gebeurd is die van zijn islamitische geloof gevallen zou zijn (dat geloof zit toch alleen maar in die ijdele (pvvd) parasitaire verwaande verrotte domme mammon slaafse stupide fascistoïde moralistische rechtse ouwe weive doodskop), fatwa (opdracht tot moord via moslim "geloof") en zwaar mishandeld
Wow die sexy blondine van 1.73 meter keek me even in de ogen bij het voorbij lopen, Anke ogen (maar Anke heeft me nooit zo in de ogen gekeken, ik heb wel zo naar Anke gekeken, zoals zij liep, zo 10plus als Wendy, Regina en Margalith), ze praat nu een half uur in het Engels met een mooie jongen
Nou, Aryna, de Russische, was er, de zuid Duitse Rebecca telkens nog knapper dan de vorige keer en ze was al zo mooi als een gecombineerde Margalith en Rebecca 🙀😱😻, en Liana, ze moest 1 keer om me lachen daarna vond ze me vervelend aandacht trekkerig en daar heeft ze enigszins gelijk in, dat past haar niet, voor Evelina wel en Stella (meer heimelijk) ook (onder andere omstandigheden), Evelina bleef me leuk vinden, ondanks dansen en aparte Charlie Chaplin bewegingen.
Volgens mij zou ik me Selma Krullaars nog wel herinneren, een pronte kittige stoere sportieve zeldzaam zelfstandige dame die met een team een heel zwembad met ruim 150 mensen een goed gevoel kan geven en meteen het belangrijkste bij zwemmen leert .. heel bijzondere dames .. op een andere manier, iets meer mooie goedheid, minstens zo knap als Maria Barnas die serieus in haar kunstenaar schap opgaat, maar ook een prachtige bijna religieuze figuur voor me rond 2000, Marieke Barnas (raar, Maria klinkt toch "meer", stom vind ik van mezelf, if a rose would not be called a rose it would still have the same sweet smell) .. Krista en Selma zijn verschillend met genoeg mooiste 10plus vrije vredelievende gelijkwaardige sociale solidaire mens gelijkenis
Strepy is en blijft bijzonder, laat ik haar om 22.46 uur binnen en blijft ze 4 keer op de trap staan en kijkt ze me verwachtingsvol aan “lekker ruik ik, hè ?” en haar hoofd ruikt helemaal naar rozen alsof ze haar hoofd op rozen gelegd heeft of geaaid door iemand met rozenolie aan haar handen (1 keer rook ze vies naar prei of selderij, ook door aanraken van een mens, Strepy steekt haar hoofd niet in ouwe prei of selderij)