Gefrustreerd ? Klein pikkie ? Kleine zure clit ? Minderwaardigheidscomplex ? Andere psychische en fysieke problemen ? Daar heb ik bijzonder weinig last van en daarin vind ik mezelf 91/100, nauwelijks bezitterig (sinds mijn 30ste) en nooit de baas willen spelen of zijn, niet omdat ik het niet zou kunnen, ik ben te gelijkwaardig, te vrij, te niet bazig .. wel een vriendelijke behulpzame coach of so, what do i know
Als ik Wendy zo 10 plus zie bewegen dan denk ik dat ze geestelijk ook 10 plus is (en meestal is dat ook zo), ik vroeg het Wendy en ze zei, ja sinds november (2024) wel ja, met een blij vrolijk 10plus gezicht ., ik vind het een eer dat ik met haar en cathAryna mag sporten (denk ik ook van Krista en Marissa en zo voorts, Rynell, Suus, Margot, Jasmijn, Bertie, Ivana en zo)
Wendy (conservatorium zang lerares en (bege)leidt minstens 3 zangkoren professioneel) en Regina van Vliet bewegen het allermooiste (wat ik ooit gezien heb, het dansje van Marissa Broers is ook 10 plus, Marissa beweegt 10) en 10 qua uiterlijk, cathAryna heeft een 10plus uiterlijk en beweegt 10 .. bij de bewegende cobra van achter naar voren schuiven als een cobra keek ik 10 secondes naar cathAryna en 8 secondes naar Wendy, allebei 10 plus.
De eerste 5 minuten keek ik het meeste naar Wendy, de 15 minuten daarna in een uur dat ik naar ze keek het meeste naar cathAryna, maar dat kwam ook vooral door de positie, de eerste 5 minuten keek ik automatisch naar die fenomenaal elegant bewegende Wendy, daarna dus 15 minuten naar schitterende mooiste gezicht en edele keizerin goddess voorkomen van cathAryna .. en Wendy lijkt mij ook 5 tot 10 jaar ouder dan cathAryna, net weer 10 plus plus daarmee voor mij, voor een man van 40plus jaar en ik ben toch duidelijk 42 jaar en dan is 39 jarige Wendy interessanter, goh, Krista van 49 jaar komt op mij jonger of net zo oud, eerder jonger, over dan Wendy .. maar dan zou ik eerst eens een kwartier met ze op 1,5 meter afstand moeten praten om dat gevoeglijk vast te stellen
Laat dat me nou ook hé le maal niks kenne schele
Ikkkie innie lere motorbroekie, auwie auwie deedie bontenblauwie ballie twee keerie twee secondie, vielie mee, see, maarrie wellie dat ik me 9min bewoog vergeleken Wendy en cathAryna .. zo beheerst gecontroleerd koel en met Marie Therese het knapste hoofd ooit gezien .. en ook lichaam .. dus op een andere manier net zo 10 plus als Wendy (en ik ken ze niet, misschien is Wendy een devoot dilan vvd yesilgoz aanhanger, geloof ik niet, d'66 lijkt ze mij en is cathAryna een devoot volger van vlad poetin .. met angst en bang maken krijg je volgers, zoals vlad poetin, jan rosch en barbara van de griend doen, en slechte dictators als hitler en stalin deden, de kotss).
Als dilan sûurkûut yesilgoz, barbara van de griend, klaske de jonge, jana zwetsloot, hafida anoushka sharon lnv atr binda de laatste "vrouw", het laatste ijdele lll pvvd ss 15c krengetje op deze aardkloot is en ik weet dat en ik ben de laatste man, ik ben weg en hoop en verwacht dat ze pijn lijk creperen. Uittie grondie van me hartie en verstandie, hoop dat dat binnen een jaar met alle negatief genoemden gebeurt, such a relief .. en dat denk ik niet van suzanne de jager, met haar zou ik wel nog willen optrekken en met iryna fowler hoef ik niet op te trekken maar ik wil niet dat ze pijnlijk crepeert, wel van caroline van der plas, mona keizer, dilan yesilgoz, bah van de griend, martha neeter braaksma, edith schippers en marjolein sonnema en de andere zeer negatief genoemden denk en hoop ik dat, zelfs dat mijn gedachten zo sterk zijn dat het echt gebeurt hoop ik tevergeefs .. en dat zal ik de rest van mijn leven blijven denken en voelen .. en daar kan niets meer verandering in brengen, zoveel mogelijk vergeten en dames als Krista, Marissa en zo voorts tegen komen .. vergeven, nooit, waarom zou je krengen als hiter, stalin, poetin of kim jong un ooit moeten vergeven, dat valt niet te vergeven, dood aan de liegende laffe liefdeloze ijdele verwaande verrotte doodse moordende mammonkanker slaafse krengen is het enige goede, betere en beste voor de mensheid
Mijn vader is een stier qua teken en geboren in Oss, 13-5-1935, opvallend voor mij dat een waterman volgens de horoscoop wat moeizaam met een steenbok, stier, kreeft na verloop van tijd, ram ook matig, leeuw (behalve Sabina Cozzi nu ! .. maar ging idd van mij uit niet goed en klaske de jonge is ook een leeuw 🙀😱🐔🐓🤮) en goed met tweelingen en weegschaal om gaat en ook dat blijkt in de praktijk te kloppen, ik vind astrologie en horoscoop stom maar het bovenstaande klopt te vaak om toeval te zijn .. en dat geldt ook bij of voor andere relaties en mensen .. en toch is dat ook zeker geen wet, jarenlang zeer goed opgetrokken met mijn pa en wim, stier qua "sterreteken" .. en ook dat gevoelige teken van maart, Caroline en Hein, daar had ik het goed mee, vissen ja, maar toch weer dat relatief vaak klopt dat vissen (vind ik foutief over)gevoelig zijn en maagd een pietje precies, vaak perfectioniste .. van 1 maagd in bièrges bij Rixensart was ik helemaal wild, een andere vond ik na 2 keer vrijen helemaal niets terwijl ze knap was (zouden 80% van de mannen vinden) .. en dat waterman ook erg goed bij mij past en dat ik het tegengestelde van pig bea van oranje na ss au ben, allebei van 31 januari, net zoals Irina Ignat, 31 januari, die wèl heel leuk en intelligent en bijzonder was (vergeleken bea) en compleet anders dan ik, niet tegengesteld, maar intelligenter, preciezer, feller op mij, dat ikkis schrok hoe ze soms fel reageerde op mijn inderdaad wat superieure verwaande verwende domme uitspraken
Marten Toonder, Olivier B. Bommel en Tom Poes strip, autobiografie :
Een tijdlang heb ik Duitsland gehaat, met dezelfde haat als de anderen. Maar de herinnering aan de goede Duitsers die ik ontmoet heb ontzenuwde die domme emotie. Dom ja. Dom is het om over “wij Nederlanders” te
praten, of over Turken, of over nsb-ers of Joden of negers. Het is kopkleppraat die men in kroegen en vakantiekolonies aantreft. Ontwikkeling heeft er niets mee te maken. Het was de keurigheid van onze ambtelijke figuren die de grootste vijand was en nog steeds is. Maar ik haast mij daaraan toe te voegen dat er onder die standen ook sterke illegalen waren. Er is niets zo dom als generaliseren.
In Ierland kon de natuur sterker zijn dan de mens. Dat mis ik. In woorden is dat moeilijk te vatten. Je krijgt daar de overtuiging, de zekerheid, dat je bij de natuur hoort. Dat heb je hier niet. Niet meer.
Ook heb ik vanuit het leger mijn grenzeloze afkeer van groepsverbanden en hordes verder ontwikkeld en de betrekkelijkheid van kameraadschap leren inzien. Ik herinner me, dat we na de oefening bajonetvechten op strozakken op de weg moesten verzamelen, met de bajonet nog op het geweer. Er zat een hondje aan de kant, dat op onze nadering blaffend opsprong, zodat Jaap Jonkers het dier met de zojuist geleerde bajonetstoot doorboorde. Er klonken enkele uitroepen en er vormde zich een groepje om Jaap, dat verwezen naar het bloedende hoopje aan zijn voeten stond te kijken. Daar was ik niet bij: ik ging neerslachtig op een hek zitten.
Waarschijnlijk was het de eerste keer dat bewust tot me doordrong wat de gevolgen van geweld in groepsvorm zijn -en ook hoe vreemd klein de afstand tussen goed en kwaad is. Jonkers was in de dagelijks omgang een aardige, zachtmoedige jongen.
Een miserabel soort schepping, dacht ik toen. Een opperwezen dat zulk gebroddel op zijn geweten heeft, is dom of slecht.
We waren in opleiding om officier in het Nederlandse leger te worden in een tijd van antimilitarisme, gewetensbezwaarden en gebroken geweertjes. Daarom kwam ik na enig gepraat tot een overeenkomst met Koornstra en Van der Molen om de verdere studie op te geven, en in ieder geval geen eed af te leggen. We waren geen van drieën zo fanatiek dat we dienst gingen weigeren; het ging meer om de overtuiging dat men zelfs als soldaat een individu kon blijven zonder martelaar te worden. Ik zakte voor mijn vaandrigsexamen. Triomfantelijk zocht ik Koornstra en Van der Molen op, maar toen wachtte me een teleurstelling. Ze waren allebei geslaagd en herinnerden zich onze afspraak niet. Er waren 800 leerlingen op de school voor reserve officieren -en die waren er allemaal goed doorheen gekomen, ook Jaap Jonkers. Ik was de enige gezakte. Als reservesergeant zwaaide ik verbitterd af met een toegenomen afkeer tegen groepsverbanden, een beschadigd geloof in kameraadschap en een litteken op mijn longen dat me tegenwoordig weer parten speelt.
