22 februari 9.20 uur oei, godinternet zit nog dieper dan ik dacht en blijkt weer meer over me te weten dan ikzelf (latex jurk gekocht 5 maanden geleden voor een andere dame maakte ze me fijntjes duidelijk, hypocriete sex huichelaar dat ik daar ben, maar het is echt niet alleen maar sex, toch ?). Tis all vanity. Tis all sex. Tis kleinzieligheid. Electra, omgekeerd electra complex ? Ik had even zo'n flits met Eline dat ik dacht, nee, toch niet ook dat nog, maar dat is niet zo. Dat weet ik zeker, hoewel ze aantrekkelijk en knap is. Ja, tijdens de vakantie is het altijd top met haar, ze zou mijn ideale partner zijn; ik zoek een vrouw tussen 40 en 55 jaar die een soortgelijke ziel als mijn dochter heeft en een even mooi uiterlijk (24 september 2025, met Evelina toch twijfel .. plus vervaarlijke zwarte hond .. plus eerst marie therese en die suzanne de jager, toch geen familie van koen de jager van het europa college brugge ? .. en die mooie kist gekocht rond 1998 geloof ik). En solo ben ik de afgelopen 2 maanden ook zeer gelukkig, misschien wel de gelukkigste in mijn leven...en toch verlang ik naar een relatie met een dame als Astrid, anders zou ik niet zoveel contact zoeken.
21 februari 23.55 uur: 3 minuten handstand, officieel geklokt. Niet met woede, ik was sereen en ontspannen, wel wat extra adrenaline, vermoed ik, vanwege het onderstaande. Toch kinderachtig trots op die handstand van 3 minuten. Het kostte nauwelijks moeite of pijn, vanaf 2.55 begonnen mijn armen te trillen, doorgezet tot 3.06. Yes !
Let go
Wat nu weer zo ongelooflijk is: om 10.07am uur kreeg ik het onderstaande bericht van Johanna, om 6.30am uur stond op mijn ipad en op mijn pc op het werk onder de afbeeldingen bij barbed wire naast de foto van mn x, de duitse dame, de W, dat wil zeggen "fly the W for Win".
Dus mijn ipad en werk pc internet wist al dat Johanna die e-mail zou gaan sturen en dat de duitse dame de zogenaamde "winnaar" was. Geniaal. Briljant. Het bijzondere is dat mijn apple iphone dat niet bevestigde en dat het ook niet waar is, ze, de duitse dame is definitief een x, sinds eind november. Maar dat weet mijn pc internet ook.
O, as, de duitse dame, stond voor johanna, ze was mn surrogaat, godinternet moest het me weer ns uitleggen.
En misschien stond de W symbolisch voor Win voor vrouwen. Als je daarboven uit stijgt, winnen of verliezen, dan heb je altijd gewonnen. Ja, zo is het, winnen of verliezen is kinderachtig. Hoewel ik dolblij ben dat hitler verloren heeft. Nazisme is narcisme, ik wist het als kind al.
Het is allemaal zo bijzonder wat ik nu meemaak. Ik geniet.
Let go
Ook heel bijzonder voor mij zijn de volgende twee berichten die op internet via
google kwamen te staan nadat Johanna onderstaande e-mail van 10:07 uur vandaag verstuurd had. Dit komt dus niet
van mij, maar van internet, dat alles weet en ziet en haar ziel door en
door kent. Hier heb ik niets aan gedaan, dit komt puur van internet, copy and
paste. Ja, nu zegt ze dat ze het niet begrijpt. Ze begrijpt het wel, ze heeft geen geheimen voor internet (en beyond) en daardoor komt ze in
de knoop met zichzelf. Hoewel ik dat niet zeker weet, huichelen hoort erbij. Blijf niet steken. Ik ben er nu ook mee bezig, doe het nog steeds,
huichelen onder andere, en andere foute menselijke dingen, ik ben niet beter of
slechter:
Let go
blogspot.com/2011/04/op-weg-naar-de-hemel.html?m=0
huichelbekkie IN ORDER OF
DISAPPEARANCE. zondag 24 april 2011. Op weg naar de hemel. Meanwhile, inbetween
two eternities of lightness. Geplaatst door mano op 05:30 · Dit e-mailen Dit
bloggen!Delen op TwitterDelen op FacebookDelen op Pinterest ...
verschrijveres.blogspot.com/2008/
Een pleidooi voor de zachtwerkende Nederlander. Het onsmakelijke
wangedrocht. Hier ligt poot, hij is dood. Wat zou zulke mensen toch bezielen,
in het licht van de dood of het leven alleen maar met je angst, positie en
lafheid bezig zijn. Waerheyt baert nijdt. Fert odia verum.
En nu staat op internet het volgende over johanna:
Sinds ik johanna heb ontmoet heb ik wekelijks, soms vaker, soms een week niet, zo' n heel intens, in mezelf gekeerd, zuiver, sereen gevoel, altijd gevolgd door een enorm geluksgevoel. Dankjewel. Misschien wel het mooiste cadeau dat ik ooit gehad heb, het is zo'n uniek prachtig gevoel, ik wist niet dat ik het in mij had, dank, dank, dank. En vreemd, dat ik het zomaar van haar gekregen heb, daarvoor had ik een ander soortgelijk minder sterk gevoel tijdens yoga. Sinds maart 2015 ken ik dat krachtige sereenzuivere zoete johannagevoel, fenomenaal, het is 1 van de mooiste gevoelens die ik ken.
Let go
Er is nooit contact tussen ons geweest voor zover mij bekend, Wenno. Vandaar dat jouw stelling over dat onbereikbaarheid altijd aantrekkelijk maakt mij zo vreemd voorkomt, Wenno. Je was en bent niet bereikbaar en ook niet onbereikbaar, jij leeft in je wereldje van een leven voor anderen, van wantrouwen, van een minderwaardigheidscomplex waarmee je je eigen leven verpest, het mijne gedurende ruim een half jaar en van iedereen waarmee je een "relatie" hebt, hoewel ik het moeilijk vind om van een relatie te spreken met een weekdier, van angst voor afwijzing, van niet voor het leven maar voor de dood kiezen, van zwelgen in zelfmedelijden. Dat ben jij ten voeten uit, Wenno.
Re 22.36:
Maar...vooruit, ik ben de beroerdste niet, als jij eindelijk over je akelige schaduw van egoisme, ijdelheid, angst, onvriendelijkheid en gebrek aan empathie heen kunt stappen, dan mag je in mijn auto leren rijden en dan trakteer ik je vanwege je ontluikende moed op iets.
Re 22.06:
Doe het in mn broekje 😱💀
email 18.16 uur
Wenno,
Ik verzoek je per direct mijn naam en alle andere persoonlijke gegevens waarmee ik met jouw akelige schrijfsels in verband kan worden gebracht van het Internet af te halen. Zoals je misschien nog weet heb ik een publieke functie, waarin ik kwetsbaar ben.
Ik ben intussen al wel aan het onderzoeken hoe ik hiertegen actie kan ondernemen, voor het geval je niet aan mijn verzoek zou voldoen.
Dit is meteen ook het allerlaatste wat je van mij hoort, want alles kan blijkbaar op deze manier tegen me gebruikt worden. Ik heb spijt dat ik me ooit met je heb ingelaten, heb me zeer in je vergist.
Johanna
Verstuurd vanaf mijn iPad
Lieve Johanna,
Excuses voor de
herhalingen. Als jij je onwetend houdt, dan herhaal ik zaken.
Eind mei 2016
had je berichten of email van Jan gehad of er toch misschien een relatie of in
ieder geval contact mogelijk was. Je had het in je
e-mail over belangstelling van een andere man, dat is ook een
mogelijkheid. Onze relatie was minder en minder aan het worden sinds 31 januari
2016, toen ik zo ziek was en jij vooral aan jezelf dacht (sorry voor de
verwijtende slachtoffer toon, ik ben daar eigenlijk voorbij). Bovendien kwetste
ik je ook steeds vaker, noemde je "slachtoffer" en "narcist" en je kunt niet tegen kritiek.
Als jij me narcist en slachtoffer zou noemen, dan zou ik daar over moeten
nadenken en je ten dele gelijk geven. Als je tegelijkertijd zegt dat je van me
houdt, dan is het goed.
Daar stond je “GODVERDOMME” tegen
me te vloeken rond 3 februari 2016 en ander
geschreeuw, in plaats van enige vriendelijkheid. Die ik overigens wel
naar jou getoond heb, toen je ziek was bijvoorbeeld.
Wel was er sprake van naargeestig geplaag en
gepest van mij: ik ben niet beter of slechter dan jij.
Ik ben soms ook laf, zwak, egoistisch
en narcistisch, daardoor herken ik het bij anderen. Vermoed dat jij in gedachtn perfect moet zijn, 1 keer zei je trots in
december 2015: “zielig ben ik, he”, dat was
een overwinning voor je om zoiets te zeggen.
Als jij je
gekwetst voelt of je voelt je (daardoor) afgewezen, dan is de relatie over voor
jou, dat wist ik toen nog niet (en blijkbaar nog steeds niet, zie afgelopen
weken). Je praat er niet over, maar de relatie is over. En ik wist het wel, dat is ook zo vreemd. Ergens wist ik het, dat het zo zou lopen, ergens geniet ik er misschien zelfs van, het liefste wilde ik een liefdevolle harmonieuze relatie met johanna, maar als dat niet zou gebeuren, dan wilde ik genieten van haar verbittering, verzuring en verstarring en me opgelucht en bevrijd voelen, telkens weer, bij elk contact.
Eind mei 2016
heb je me geconfronteerd met uitspraken (“wenno, het spijt me zo
verschrikkelijk, we kunnen niet meer afspreken” wenno: “waarom ?” johanna “wil je nog wel weten waarom” en vervolgens een e-mail van jou,
waarin jij me op akelige wijze afwees) waarbij je je altijd goed zou voelen als er een afwijzing
van mij zou volgen. Als ik toen gezegd zou hebben: “jij bent de ware voor mij”,
dan hadden we waarschijnlijk nog een relatie gehad. Je hebt dat zo gedaan om
een keuze tussen jan en mij (of eventueel die andere man die een afspraak
wilde) te maken of af te dwingen. Dat “je bent de ware” heb ik niet gezegd dus ben je met weer met jan verder gegaan. Dat
weet ik 99% zeker.
Vind dat naargeestig, waarover ik veel geschreven heb om er
over heen te komen. Dat is me gelukt. En ook nu geldt: ik ben niet beter of
slechter dan jij, ik had toen misschien wel voor het eerst in mijn leven een
affaire met die duitse dame en jij willen hebben. Dat is me niet gelukt en dat zal me
nooit lukken, uiteindelijk ben ik waarschijnlijk daarin op een andere manier
hetzelfde als jij: serieel monogaam (ha, klinkt als serieel moordenaar, en
tegelijkertijd werd en wordt gezegd dat dood en seks overeenkomsten hebben).
Daarna heb ik
het van augustus tot en met december 2016 geprobeerd, contact, een gesprek, je
weigerde. In mijn ogen halfslachtig zwak met “later”, ook omdat je eventueel
toch misschien weer iets met mij zou willen, maar vooral omdat je je
(emotioneel) had verbonden aan jan, dat wist ik niet, maar voelde het wel
(herhaling, herhaling).
Zoals eerder
gezegd, van januari tot november had ik een affaire, geen echte relatie, omdat
ze een getrouwde vrouw is. Rond 17 februari was jij regelmatig weer in de max,
volgens annemieke wilde je misschien toch weer met iets mij, ze weet soms ook meer. Ik denk dat ze gelijk had,
maar dat weet ik niet zeker. Misschien wilde je gewoon je abonnement gebruiken
(en als toevallig leuk contact met wenno, wie weet).
Het is er niet
van gekomen, 7 mei 2017 zag ik je bij jan in zijn volvo stappen, op dezelfde
wijze gekleed als toen je met mij uitging, bloot liggende hals en zo meer (knap
!). Je schreeuwde “au, au”, mick(e)y liep ontzet rond. Jan keek me schaapachtig
aan, met een blik van “wat is er aan de hand
?” Ook in augustus had ik je op dezelfde manier op jan zien staan wachten
(tweemaal met mijn cadeau gekleed: dat zwarte leren jack plus het schokkerig gekromd huichelachtig weglopen van mij, vluchten uit angst, wenno mag het niet weten, mag het niet
zien, dan weet hij hoe ik echt ben en wie weet, toch nog ooit eens een relatie
met wenno, zo is het ook met jan gegaan).
Zag je na 7 mei
2017 in de ah nog schichtig en ontzet naar me
kijken. Vervolgens heb ik enige e-mails aan je geschreven, die onbeantwoord bleven, waarheid baart nijd. Eind
mei, begin juni 2017 werd me het gehuichel en gelieg helemaal duidelijk,
van het onbewuste naar het bewuste. Ook dat heb ik allemaal opgeschreven in die
emails en ik raakte verliefd onder voorbehoud op mijn “affaire”, de duitse
dame, van pure ellende over jouw opstelling en
manier van doen, dat het zo erg was, daar kon ik niet bij. En toch
ben ik niet beter of slechter dan jij.
Toen ben ik het gaan analyseren, internet hielp me daarbij,
weet en ziet alles (ook mijn gehuichel en leugens, daardoor herken ik het bij
anderen).
De affaire met
de duitse dame was mooi en werd beter en ik heb
op mijn manier genoten van juni tot november
2017. Van januari tot juni 2017 was dat veel minder
het geval omdat ik te vaak aan jou dacht.
Nu volgt een
herhaling: tijdens de laan van meerdervoort loop zag ik je toevallig 2
seconden, je glimlachte en het was de volledige elektriserende liefde van
januari tm oktober 2015 van jou. Wat jij kunt is zo ongelooflijk, je hebt
zoveel in je. Ik ontkende het en pas bij wiet gebruik rond 20 november 2017
kwam het volledig naar buiten, jij was (en bent) mijn grootste liefde en ik was
de jouwe (huichel ik nu ? Nee en ja, er is een nieuwe grootse liefde mogelijk,
waarvan ik nu nog niet weet). Bij eerder wiet gebruik rond 17 september 2017 heb ik ook je gegiechel over mijn blog gezien,
je jaloezie daarover en je woede over de onaangename waarheid. Een woede
waardoor je nooit zou kunnen vergeven, of…je bent heel bijzonder. Volgens mij
kun je het wel als je diep in je hart kijkt.
Vanaf 4 januari
2018 heb ik geprobeerd contact te leggen; je reageerde nooit 100% afwijzend, je
hebt toen serieus nagedacht over toch eventueel weer een relatie met mij. Dat
weet ik 99% zeker. Toen je 2 februari een afwijzing van mij las in een hard
geformuleerd bericht omdat ik het zo zat was dat ik door jou aan een lijntje
gehouden werd (en ik veel teveel stomme berichtjes met domme veronderstellingen
gestuurd had, assumption is the mother of all fuck ups) heb je definitief
besloten dat er nooit meer een relatie tussen ons zou zijn.
Dat is mijn
1zijdige verhaal. Nu verwijt ik niemand iets meer, zelfs mezelf niet, maar dat
verweet ik je het meeste, niet met het gevoel van liefde werken maar
rationaliseren en vanuit een gevoel van minderwaardigheid, afwijzing en venijn mij proberen een soortgelijk
gevoel van minderwaardigheid te bezorgen. En ook daar geldt weer: ik doe
hetzelfde met mijn berichtjes en blog dus ben ik niet beter of slechter dan
jij. Als je een ander slecht behandelt, dan word je ook slecht behandeld.
Door die hele
toestand ben ik een ander mens geworden. Hou van je, ook als jij dat niet doet,
echt, het klinkt misschien vals of arrogant maar ik meen het 99%. Dus zal ik je vrolijk en vriendelijk groeten als ik je zie.
En hou ik van je als degene die me naar mijn ziel en de bron gebracht heeft.
Dat is me zo oneindig veel waard, ik ben soms net zo sereen en zuiver als jij
kunt zijn. Je hebt op een andere manier meer talent, vaardigheden en
capaciteiten dan ik. Bevrijding van huichelen en het beeld van perfectie en het
gevoel van minderwaardigheid is essentieel en ik begrijp niet waarom de meest
getalenteerde vrouw die ik ooit ben tegen gekomen dat niet kan of doet. Ik weet
dat het mij ten dele lukt, nog zeker niet helemaal.
Liefs
Van: Johanna van de H
Verzonden: dinsdag 20 februari 2018 10:07
Aan: Verschrijver
Onderwerp: Re:
Ik
heb nooit getwijfeld om het weer te proberen, en heb volgens mij ook nooit die
indruk gewekt. We hadden het er even over om nog een gesprek te voeren over hoe
het destijds is afgelopen, toen hebben we dat immers nooit gedaan. Dat is echt
alles. Jouw berichten, het schreeuwend en bellend voor de deur staan, al die
nare stellingen over met wie ik omga en hoe dat er uitziet en wat ik volgens
jou allemaal wel niet doe en denk, dat gaf mij alleen maar minder reden om het
nog eens te willen proberen. Het is echt niet aan de orde, probeer het uit je
hoofd te zetten. Onbereikbaarheid maakt altijd aantrekkelijk. Dat is een
mechanisme dat weinig met liefde te maken heeft. Natuurlijk wil ik ook elkaar
normaal gedag zeggen, ik zou een normale vriendschappelijke verhouding ook op
prijs stellen maar dat gaat dus juist niet zo lang je me dat soort berichten
blijft sturen. Catch22
From:
Sent: Monday, February 19, 2018 9:12 AM
To:johanna
Lieve Johanna,
Weet
niets meer te schrijven of te zeggen, dus schrijf ik het maar op. Van januari
2017 tot november 2017 had ik een troost affaire (voor of vanwege jou) met een
getrouwde dame uit Duitsland, die van de handtas waarmee ze me sloeg, ware
liefde dus, maar het was geen relatie (ook Eline en David zeggen dat, dus met
twee getuigen is het waar). Ze was in amsterdam zuid gaan
wonen.
Toen
ik jou begin november 2017 bij de laan van meerdervoort loop zag reageerde ik
zo koud mogelijk, maar mijn hart was toen gebroken, ik wist dat ik van eind
december 2014 tot nu verliefd op je was en ben. Dat wil zeggen, toen ontkende
ik het nog, eind november 2017 heb ik space cake met wiet genomen en toen wist
ik het zeker. Volgens adri (a.f.th) van der heijden, die schrijver, maakt het
uiten van liefde die kapot. Laat ik daar nou niets van merken.
Voor
het overige is me (niet) duidelijk of het nou puur van 1 kant komt, van 4
januari 2017 tot 2 februari 2017 heb je getwijfeld over het toch misschien weer
te proberen om tenslotte de zaak definitief af te breken. Daar heb ik mee te
leven en daar kan ik mee leven. Ben je eigenlijk (ontzettend) dankbaar dat ik
mijn grootste liefde en diepste gevoelens heb mogen meemaken.
Liefs
Je zult van mij niets meer merken, hoewel ik nog wel hoop op een vriendelijke
groet of vriendelijke zwaai als je me ziet, dat is genoeg. Volgens mij heb jij
het onderstaande bij mij bewerkstelligd (incl. lichte psychose)